ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΜΟΥ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ;

Μολονότι, κατ’ αρχήν η απαγόρευση ανταγωνιστικών ενεργειών

εκ μέρους του εργαζομένου ως ειδικότερη εκδήλωση της υποχρέωσης πίστης αυτού παύει με την λήξη ή την με οποιονδήποτε τρόπο λύση της συμβάσεως εργασίας, δεν αποκλείεται μερικές φορές η ειδικότερη υποχρέωση παράλειψης άσκησης πράξεων ανταγωνισμού να υπερβαίνει το χρόνο διάρκειας της σύμβασης και να επεκτείνεται σε χρονικό διάστημα μετά τη λύση της. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι η εν λόγω συμβατική ρήτρα απαγόρευσης ανταγωνισμού που αφορά τον μετά τη λύση της σύμβασης εργασίας χρόνο πρέπει να είναι εύλογη ως προς το περιεχόμενό της, τόσο από πλευράς χρονικής διάρκειας όσο και από πλευράς επαγγελματικού και τοπικού πεδίου στα οποία θα εκτείνεται η απαγόρευση, έτσι ώστε να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι περιορίζεται υπέρμετρα και πέραν του αναγκαίου μέτρου και καθ’ υπέρβαση των θεμιτών συμφερόντων της επιχείρησης η συνταγματική προστατευόμενη ελευθερία της εργασίας και του επαγγέλματος.

Επιπλέον, η ρήτρα μη ανταγωνισμού που εκτείνεται στον μετά τη λύση της σύμβασης χρόνο θα πρέπει να συνοδεύεται από μια αντίστοιχη εύλογη οικονομική αντιπαροχή, δηλαδή από την πρόβλεψη μιας ανάλογης εργοδοτικής αντισταθμιστικής αντιπαροχής για τη ζημία που θα υποστεί ο μισθωτός από την εφαρμογή της εν λόγω ρήτρας (αποζημίωση μη ανταγωνισμού), διαφορετικά κινδυνεύει να θεωρηθεί αυτή αθέμιτη.