Στην περίπτωση όπου ο εργοδότης προβαίνει σε τοποθέτηση
συγκεκριμένου εργαζόμενου ως προϊσταμένου ενός τμήματος ή καταστήματος της επιχείρησης του και παραλείπει να τοποθετήσει στη θέση αυτή άλλο μισθωτό του, ο οποίος ωστόσο υπερέχει έναντι του τοποθετηθέντος σε τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, έχει κριθεί ότι μόνη η υπεροχή αυτού σε προσόντα, ακόμα και αν είναι καταφανής, δεν καθιστά την άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος καταχρηστική και συνεπώς άκυρη, διότι πρόκειται για απόφαση που αφορά την οργάνωση και διεύθυνση της επιχείρησης.
Για να είναι καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος του εργοδότη για τοποθέτηση εργαζομένου σε θέση προϊσταμένου ενώ υφίσταται στην επιχείρηση άλλος εργαζόμενος με περισσότερα τυπικά και ουσιαστικά προς τη θέση αυτή προσόντα, κατ’ επέκταση για να είναι άκυρη η παράλειψη τοποθέτησης του τελευταίου ως προϊσταμένου, απαιτείται η συνδρομή και άλλων περιστάσεων, οι οποίες, σε συνδυασμό με την καταφανή υπεροχή του παραλειφθέντος, μπορούν να θεμελιώσουν προφανή υπέρβαση, εκ μέρους του εργοδότη, των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο οικονομικός ή κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος.