ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑ;

Όταν συμφωνείται μεταξύ εργοδότη και μισθωτού να διατηρεί ο δεύτερος σε εγρήγορση

τις πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις για όλο το ωράριο απασχόλησης προκειμένου να τις ενεργοποιήσει για συγκεκριμένη εργασία όταν παραστεί ανάγκη (π.χ. περίπτωση μη κατακλινόμενου νυκτοφύλακα, πυροσβέστη, υπαλλήλου γραφείου τελετών) πρόκειται για γνήσια ετοιμότητα προς εργασία, για την οποία οφείλεται κανονικά ο πλήρης μισθός και γενικότερα εφαρμόζονται πλήρως οι διατάξεις του εργατικού δικαίου περί ωραρίου, υπερωρίας κλπ.. Αντίθετα, στην περίπτωση όπου ο εργαζόμενος βρίσκεται μεν σε μερική δέσμευση του ελεύθερου χρόνου του, αλλά δεν διατηρεί τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις σε ετοιμότητα (δηλαδή μπορεί να κατακλίνεται, να ασχολείται με δικές του υποθέσεις, να παραμένει στην οικία του), τότε πρόκειται για απλή ετοιμότητα προς εργασία (π.χ. περίπτωση οδηγού ασθενοφόρου που παραμένει στην οικία του αναμένοντας να τον ειδοποιήσουν εάν συντρέξει ανάγκη κλπ.), για την οποία οφείλεται ο ειθισμένος ή ο συμφωνηθείς μισθός και όχι ο νόμιμος, χωρίς να τυγχάνουν εφαρμογής στην περίπτωση αυτή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας περί ωραρίου, υπερωρίας, εργασίας την Κυριακή, νυχτερινής εργασίας και αργιών, εκτός εάν ρητώς ή σιωπηρώς έχει συμφωνηθεί το αντίθετο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.