ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΥ;

Ο εργοδότης στα πλαίσια του διευθυντικού του δικαιώματος,

μπορεί κατ’ αρχήν να εξειδικεύει τον τόπο παροχής της εργασίας του εργαζομένου. Σε περίπτωση μεταβολής του τόπου εργασίας του, θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν και οι ατομικές περιστάσεις και προσδοκίες του εργαζομένου, η κοινωνική και οικογενειακή του κατάσταση, καθώς και ο βαθμός της μεταβολής. Για παράδειγμα, αν ζητηθεί από τον εργαζόμενο να παρέχει την εργασία του σε ένα άλλο κατάστημα της επιχείρησης, το οποίο βρίσκεται στην ίδια πόλη με αυτό στο οποίο παρείχε ως τώρα την εργασία του και η μετάβαση στο άλλο κατάστημα είναι ευχερής, πρόκειται για επιτρεπτή μεταβολή του τόπου εργασίας. Άλλωστε, στο παράδειγμα αυτό δεν αλλάζουν οι κοινωνικές και οικογενειακές συνθήκες του εργαζομένου. Όμως, αν προκύψει η ανάγκη να μετατεθεί ένας υπάλληλος σε κατάστημα που βρίσκεται σε άλλη πόλη, άλλο νομό ή άλλη χώρα, ενδέχεται η μεταβολή αυτή να είναι καταχρηστική και να ξεπερνά τα όρια του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, καθώς μια αλλαγή τέτοιου μεγέθους ενδέχεται να επιδράσει αρνητικά στην κοινωνική και οικογενειακή ζωή του εργαζομένου, με συνέπεια την απομόνωσή του. Σημειωτέον, ότι σε μία τόσο μεγάλη μεταβολή του τόπου εργασίας είναι προτιμότερο ο εργοδότης, σταθμίζοντας τις ατομικές περιστάσεις των εργαζομένων του, να μεταθέτει έναν νεότερο υπάλληλο, παρά έναν εργαζόμενο με περισσότερα χρόνια υπηρεσίας στην επιχείρηση, για τον οποίο είναι πιο δύσκολο να αλλάξει συνθήκες ζωής σε σχέση με το νεοπροσβληθέντα.