ΤΕΛΟΣ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ / ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ. ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Το ελληνικό δίκαιο παραδοσιακά αντιμετώπιζε διαφορετικά την καταγγελία της σύμβασης ενός εργαζόμενου που παρείχε εργασία κυρίως σωματική ( εργατοτεχνίτης) και διαφορετικά την καταγγελία της σύμβασης ενός εργαζόμενου που παρείχε εργασία κατά κύριο λόγο «πνευματική» ή μη σωματική ( υπάλληλος) .

Η πρώτη κατηγορία δικαιούταν αισθητά λιγότερη αποζημίωση απόλυσης, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν διαφορές ως προς τον χρόνο προϋπηρεσίας, ενώ και ο απαιτούμενος χρόνος προειδοποίησης ήταν σημαντικά βραχύτερος συγκριτικά .

Οι ρυθμίσεις αυτές είχαν υποστεί έντονη κριτική στη θεωρία, ενώ υπήρξαν και δικαστικές αποφάσεις που την έκριναν αντισυνταγματική, ως δυσμενή διάκριση που παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης των εργαζόμενων των Σ4§1 και Σ22 (Μ. Πρωτοδικείο Ναυπλίου 77/1994).

Όλα αυτά αποτελούν πλέον παρελθόν με το άρθρο 64 του ν. 4808/2021, το οποίο δεν εξισώνει απλώς τη μεταχείριση των εργαζόμενων ως προς ορισμένα ζητήματα, αλλά καταργεί ολωσδιόλου τη διάκριση υπαλλήλων – εργατοτεχνιτών.

Δεδομένου ότι αυτή η αλλαγή έχει άμεσο αποτύπωμα στην οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων, αποφασίστηκε να ισχύσει η κατάργηση της διάκρισης από την 01-01-2022. Στο μεσοδιάστημα, οι επιχειρήσεις πρέπει να προσαρμόσουν τις χρηματοοικονομικές τους καταστάσεις με βάση τα νέα δεδομένα, δηλαδή να υπολογίσουν τα αυξημένα έξοδα για την απόλυση των εργαζόμενων που ως σήμερα αποκαλούνταν εργατοτεχνίτες.

Ειδική ρύθμιση εισάγεται για τον υπολογισμό του ύψους της αποζημίωσης, επειδή ο ν.2112/1920 θέτει ως βάση υπολογισμού τις μηνιαίες αποδοχές, ενώ οι «εργατοτεχνίτες» συχνά αμείβονται με ημερομίσθιο. Προβλέπεται, δηλαδή, ότι για τους σκοπούς του υπολογισμού της αποζημίωσης, ως μηνιαίος μισθός λογίζονται τα 22 ημερομίσθια.

Δικηγόρος Εργατολόγος