ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ

Μια από τις συμπεριφορές που έχει κριθεί επανειλημμένα από τη νομολογία ότι στοιχειοθετεί το πειθαρχικό παράπτωμα της «χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός υπηρεσίας» ( άρθρο 109§2 περ. δ’) είναι η εξύβριση άλλων υπαλλήλων στην υπηρεσία.

Πρόκειται για πολύ σοβαρό παράπτωμα, αφού μπορεί γι’ αυτό να επιβληθεί η ποινή της οριστικής παύσης. Ωστόσο, ο διωκόμενος υπάλληλος μπορεί να απαλλαγεί από κάθε ποινή αν αποδείξει ότι ωθήθηκε στην εξύβριση από δικαιολογημένη αγανάκτηση.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 108 του ν. 2683/1999 κανόνες και αρχές του ποινικού δικαίου που δεν αντίκεινται σε ειδικότερη ρύθμιση και είναι σύμφωνοι με τη φύση της πειθαρχικής διαδικασίας εφαρμόζονται και στο πειθαρχικό δίκαιο. Ιδίως εφαρμόζονται και οι κανόνες που αφορούν στην επιείκεια υπέρ του διωκόμενου. Έτσι , « ο υπαίτιος της πράξης είναι δυνατό να απαλλαγεί από κάθε ποινή αν παρασύρθηκε στην πράξη από δικαιολογημένη αγανάκτηση εξαιτίας μιας αμέσως προηγούμενης πράξης που τέλεσε ο παθών εναντίον του και που ήταν ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση.» ( 361§3 + 308§3 Ποινικού Κώδικα).

Έτσι, με την απόφαση υπ’ αριθμόν 538/2009 του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης κρίθηκε ότι προσβλητική έκφραση υπαλλήλου που εξωτερικεύεται ως αντίδραση σε προπηλακισμό από προϊστάμενο είναι επιτρεπτή ως άμυνα για την προστασία της προσωπικότητας του. Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί ότι η δικαιολογημένη αγανάκτηση αποτελεί δυνητικό λόγο απαλλαγής, ως έκφραση της αρχής της επιείκειας, κι έτσι ούτε το πειθαρχικό όργανο, ούτε το δικαστήριο είναι υποχρεωμένα να απαλλάξουν τον υπάλληλο. Θα πρέπει να κριθεί ενόψει των περιστάσεων της συγκεκριμένης περίπτωσης πόσο δικαιολογημένη ήταν η αγανάκτηση του υπαλλήλου και αν η επιβολή της ποινής θα εξυπηρετούσε πράγματι την εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας.

Δικηγόρος Εργατολόγος