ΠΟΤΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ

Σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα δεν οφείλεται μισθός όταν ο υπάλληλος από υπαιτιότητα του δεν παρέσχε υπηρεσία, καθόλου ή εν μέρει.

Του Γιάννη Καρούζου, Δικηγόρου-Εργατολόγου

Η περικοπή του μισθού ενεργείται με πράξη του αρμόδιου για την εκκαθάριση και πληρωμή των δαπανών οργάνου, το οποίο οφείλει να ειδοποιήσει ο προϊστάμενος της υπηρεσίας προσωπικού ή της υπηρεσίας, στην οποία υπηρετεί ο υπάλληλος. Η αποστέρηση, δηλαδή, των αποδοχών του υπαλλήλου λόγω μη προσφοράς υπηρεσίας, που οφείλεται σε υπαιτιότητά του, δεν επέρχεται αυτοδικαίως, αλλά πρέπει να εκδοθεί σχετική πράξη περικοπής αποδοχών από τον αρμόδιο για την εκκαθάριση των αποδοχών προϊστάμενο του υπαλλήλου. Κατά της πράξης αυτής, η οποία κοινοποιείται με απόδειξη στον υπάλληλο, επιτρέπεται προσφυγή στο υπηρεσιακό συμβούλιο μέσα σε δέκα (10) ημέρες από την κοινοποίηση. Η περικοπή των αποδοχών δεν αποτελεί πειθαρχική ποινή, αλλά οικονομικής φύσεως συνέπεια, η οποία επέρχεται σε κάθε περίπτωση υπαίτιας παραλείψεως παροχής των υπηρεσιών του υπαλλήλου, ανεξάρτητα από την τυχόν υφιστάμενη πειθαρχική ευθύνη του για την παράλειψη αυτή. Επιπλέον, η πράξη με την οποία ενεργείται περικοπή του μισθού του υπαλλήλου αποτελεί ατομική διοικητική πράξη, που επιφέρει άμεσα δυσμενείς συνέπειες για τον υπάλληλο. Γι’ αυτό, πριν την έκδοση της σχετικής πράξης, ο υπάλληλος θα πρέπει να κληθεί, προκειμένου να διατυπώσει τις απόψεις του. Η έλλειψη προηγούμενης κλήσης του υπαλλήλου για την παροχή εξηγήσεων πριν από τη λήψη του διοικητικού μέτρου της περικοπής των αποδοχών του, καλύπτεται, όταν πριν από την έκδοση της σχετικής πράξης περικοπής μισθού έχει διενεργηθεί ΕΔΕ ή έχει κινηθεί πειθαρχική διαδικασία, στα πλαίσια των οποίων ο υπάλληλος έχει λάβει γνώση της αποδιδόμενης σε αυτόν αδικαιολόγητης απουσίας από την υπηρεσία και έχει εξετασθεί ειδικά γι’ αυτή.

Η υπηρεσία μπορεί να προβεί σε περικοπή των αποδοχών του υπαλλήλου, ο οποίος επικαλείται ασθένειά του και απουσιάζει επί μακρόν, πλην όμως δεν προσκομίζει, εντός ευλόγου χρόνου, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, ενώ σε περίπτωση κινήσεως της διαδικασίας απολύσεως του υπαλλήλου λόγω ανίατης ασθένειας καταβάλλεται ο μισθός ενέργειας ή διαθεσιμότητας ως τη λύση της υπαλληλικής σχέσης, όχι όμως πέρα από έξι (6) μήνες από τη λήξη της αναρρωτικής άδειας ή της διαθεσιμότητας.

ΠΗΓΗ: Φορολογική Επιθεώρηση