Η σύμβαση εργασίας μπορεί να λυθεί στις εξής περιπτώσεις :
Α. Θάνατος του μισθωτού. Αυτό προβλέπεται από το άρθρο 675 του ΑΚ, καθώς η σχέση εργασίας είναι σχέση προσωπική. Η περίπτωση αυτή είναι κοινή τόσο για τις συμβάσεις ορισμένου όσο και αορίστου χρόνου.
Β. Θάνατος του εργοδότη, εφόσον τα μέρη απέβλεψαν, κατά την κατάρτιση της σύμβασης εργασίας, αποκλειστικά στο πρόσωπο του εργοδότη. Διαφορετικά, κατά κανόνα, η σχέση εργασίας δε λύεται με τον θάνατο του εργοδότη.
Γ. Καταγγελία της σύμβασης εργασίας από τον εργοδότη. Η σύμβαση αορίστου χρόνου λύεται οποτεδήποτε, με την τήρηση της νόμιμης διαδικασίας από τον εργοδότη, ήτοι την κοινοποίηση της καταγγελίας και την καταβολή της αποζημίωσης. Η σύμβαση ορισμένου χρόνου δε μπορεί να λυθεί πριν την πάροδο του χρόνου αυτού, παρά μόνο εφόσον υφίσταται σπουδαίος λόγος.
Δ. Καταγγελία της σύμβασης εργασίας από τον μισθωτό. Ο εργαζόμενος μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση ή να αποχωρήσει οικειοθελώς ελεύθερα και οποτεδήποτε.
Ε. Με συμφωνία και αμοιβαία συναίνεση των μερών.
Στ. Με την καταδίκη του εργαζόμενου για σοβαρό αδίκημα, την απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, την κατάργηση της θέσης του ή την ανάληψη από αυτόν άλλης θέσης στον δημόσιο τομέα.