ΠΟΤΕ Η ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΑΠΟΛΥΣΗ

Ως αρχαιότητα ορίζεται το συνολικό χρονικό διάστημα υπηρεσίας ενός εργαζόμενου σε μια επιχείρηση. Έτσι ένας εργαζόμενος προσληφθείς το 2015 έχει μεγαλύτερη αρχαιότητα από έναν εργαζόμενο προσληφθέντα το 2017.

Σε περίπτωση που η διοίκηση της επιχείρησης αποφασίσει ότι οικονομικοτεχνικοί λόγοι επιβάλλουν την απόλυση ορισμένων εργαζόμενων και επειδή ακριβώς οι λόγοι αυτοί είναι απρόσωποι και δε συνδέονται με συγκεκριμένους μισθωτούς, θα πρέπει να γίνει η επιλογή των απολυτέων με αντικειμενικά κριτήρια. Στα κριτήρια αυτά συγκαταλέγονται τα (τυπικά και ουσιαστικά) προσόντα, η υπηρεσιακή απόδοση, η αρχαιότητα, η ηλικία και η οικογενειακή και οικονομική κατάσταση κάθε μισθωτού.

Παρότι όλα τα κριτήρια αυτά συνεκτιμώνται στη σφαιρική αξιολόγηση του εργοδότη, η αρχαιότητα θεωρείται ως το μάλλον σημαντικότερο κριτήριο. Έτσι, ο εργοδότης δεν μπορεί να προβεί σε απόλυση εργαζόμενου προσληφθέντα το 2015 όταν μπορεί αντ’ αυτού να προβεί σε απόλυση άλλου εργαζόμενου, προσληφθέντα το 2017. Βέβαια, η συγκριτική αξιολόγηση δεν αφορά το σύνολο των εργαζόμενων αλλά μόνο τον κύκλο των συγκρίσιμων κατά επαγγελματική κατηγορία και ειδικότητα εργαζόμενων.

Εάν κατά παράβαση του παραπάνω κανόνα απολυθεί εργαζόμενος με μεγαλύτερη αρχαιότητα, τότε η απόλυση είναι άκυρη και ο εργοδότης περιέρχεται σε υπερημερία, με συνέπεια να οφείλει μισθούς υπερημερίας.

Δικηγόρος Εργατολόγος