Εργοδότης και εργαζόμενος έχουν ευθύνη για την υγιεινή και την ασφάλεια

Ο Γιάννης Καρούζος με τον Σ. Ξενάκη και τον Β. Σκουρή σε μια ωραία συζήτηση για τους μισθούς
March 27, 2024
Σήμερα ο νέος κατώτατος. Πόσο θα είναι
March 29, 2024
Ο Γιάννης Καρούζος με τον Σ. Ξενάκη και τον Β. Σκουρή σε μια ωραία συζήτηση για τους μισθούς
March 27, 2024
Σήμερα ο νέος κατώτατος. Πόσο θα είναι
March 29, 2024

Η ελληνική νομοθεσία με το Ν. 3850/2010 και τον Κώδικα Νόμων για την Υγεία & Ασφάλεια στην Εργασία (ΚΝΥΑΕ), θέσπισε την αποκλειστική ευθύνη του εργοδότη για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, όπως και την παροχή υπηρεσιών προστασίας και πρόληψης (τεχνικός ασφαλείας, ιατρός εργασίας), Επιτροπή Υγείας & Ασφάλειας των Εργαζομένων, κ.λπ. από μέρος του εργοδότη.

Ο εργοδότης βάσει του νόμου αυτού, πρέπει να εξασφαλίζει την υγεία και ασφάλεια (αρχή ευθύνης του εργοδότη),  για τους εργαζόμενους που απασχολεί, να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες τεχνικού ασφαλείας και (όπου προβλέπεται) ιατρού εργασίας. Επιπλέον, πρέπει να παρέχει κατάλληλα μέσα ατομικής προστασίας και σε κάθε περίπτωση, οφείλει να έχει μια γραπτή εκτίμηση των υφισταμένων κατά την εργασία κινδύνων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν ομάδες εργαζομένων που εκτίθενται σε ιδιαίτερους κινδύνους.

Ο εργαζόμενος με τη σειρά του, μπορεί να υποχρεωθεί από τον εργοδότη, να υπογράψει έγγραφο παροχής και παραλαβής μέσων ατομικής προστασίας και ότι γνωρίζει να τα χρησιμοποιεί. Υποχρεούται δε, να λαμβάνει γνώση του κανονισμού ασφαλείας που διατηρεί η επιχείρηση. Η εφαρμογή της άνω νομοθεσίας και τήρηση του (ΚΝΥΑΕ), είναι ελέγξιμη από την αρμόδια από το ΣΕΠΕ, Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία.

Οπότε αποτελεί βασική προϋπόθεση η ορθή αξιολόγηση των κινδύνων και στη συνέχεια η διαδικασία διαχείρισης αυτών. Ένας τρόπος αξιολόγησης των κινδύνων είναι με τη συμμετοχή ειδικών και εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι θα συντάξουν μια Μελέτη Εκτίμησης των Επαγγελματικών κινδύνων.

Συνήθεις παράγοντες κινδύνου που πρέπει πρώτα να αξιολογούνται, είναι αυτοί που σχετίζονται με τον εξοπλισμό εργασίας, τις κτιριακές δομές και τις εγκαταστάσεις, δηλαδή γενικότερα το περιβάλλον εργασίας.

Στη συνέχεια είναι χρήσιμο να αξιολογείται το ψυχοκοινωνικό περιβάλλον. Δηλαδή, οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες όπως το άγχος στην εργασία, η βία, ο εκφοβισμός, παρενόχληση και γενικότερα οι περιπτώσεις mobbing στην εργασία.

Τέλος, μετά από την αξιολόγηση των κινδύνων, πρέπει να δημιουργούνται τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης, τα οποία θα στοχεύουν στη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης του εργατικού ατυχήματος. Πρέπει επίσης, ο εργοδότης να λαμβάνει μέτρα προστασίας, τα οποία μετριάζουν την πιθανότητα ατυχήματος, όπως για παράδειγμα το σχέδιο έκτακτης ανάγκης, το σχέδιο εκκένωσης/διαφυγής, τα συστήματα προειδοποίησης (συναγερμοί, φώτα που αναβοσβήνουν), οι ασκήσεις και οι δοκιμές των διαδικασιών έκτακτης ανάγκης, το σύστημα πυρόσβεσης κ.ά..

Δικηγόρος Εργατολόγος