ΦΡΕΝΟ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου

που θέτει κριτήρια για τις απολύσεις στις επιχειρήσεις, καθώς  αυξάνονται συνέχεια το τελευταίο διάστημα. Ειδικότερα, τμήμα επιχείρησης στον Βόλο έκλεισε και ορισμένοι εκ των εργαζομένων έπρεπε να μεταφερθούν στην Αθήνα. Μεταξύ εκείνων που αρνήθηκαν ήταν και η αρχαιότερη εργαζόμενη- 52 ετών, έγγαμη με παιδί, με 33 έτη  προϋπηρεσίας σε αυτή την επιχείρηση- η οποία απολύθηκε. Αντίθετα, δύο νεότερες εργαζόμενες με περισσότερα τυπικά προσόντα παρέμειναν στην επιχείρηση.

Η υπόθεση (31/13) κατέληξε στον Άρειο Πάγο. Το Ανώτατο Δικαστήριο επέβαλε κοινωνικά και υπηρεσιακά κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τις απολύσεις. Ο εργοδότης, λοιπόν, πρέπει να έχει συνεκτιμήσει την προϋπηρεσία του εργαζομένου στην συγκεκριμένη επιχείρηση-όχι σε άλλους εργοδότες-, την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση σε συνδυασμό με την αποδοτικότητα, καθώς και την δυνατότητα εξεύρεσης άλλης θέσης εργασίας, προτού λάβει την απόφαση για τις απολύσεις. Όταν παραλείπει να συνεκτιμήσει αυτά τα κριτήρια, η απόλυση ακυρώνεται ως καταχρηστική και οφείλονται μισθοί υπερημερίας.

Υποστήριξε πως προστατεύονται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, οι αρχαιότεροι στην υπηρεσία, όσοι έχουν οικογενειακά βάρη και αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ακόμα κι αν υστερούν σε τυπικά προσόντα έναντι νεότερων συναδέλφων τους, οι οποίοι θα μπορέσουν να βρουν πιο εύκολα μία νέα θέση.

Χαρακτηριστικά τόνισε ότι η αρχαιότητα στην προϋπηρεσία θεμελιώνει και ενισχύει «το δικαίωμα στην θέση εργασίας, στην προστασία και διαφύλαξη του οποίου ως μέσου βιοπορισμού και ανάπτυξης της επαγγελματικής και προσωπικής υπόστασης του μισθωτού στοχεύουν τόσο οι νομοθετικοί όσο και οι νομολογιακοί περιορισμοί των απολύσεων».

Επίσης, ανέφερε ότι τα δικαστήρια δεν μπορούν κατ’ αρχήν να ελέγχουν την αναδιοργάνωση υπηρεσιών και την μείωση που επιβάλλουν οι οικονομικές συνθήκες. Ελέγχουν, όμως, αν η απόλυση ως έσχατο μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων της επιχείρησης έγινε με βάση αντικειμενικά κριτήρια, την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη.

Τέλος, σχετικά με την υπόθεση, έκρινε ότι η απόλυση ήταν καταχρηστική, αφού δεν έγινε σύμφωνα με τα ανωτέρω υπηρεσιακά-κοινωνικά κριτήρια.