ΑΝΕΡΓΙΑ: ΟΥΤΕ ΣΧΕΔΙΟ, ΟΥΤΕ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Στους δανειστές καταλήγουν τα 600 εκατ. των εισφορών. “Πεταμένα” λεφτά τα προγράμματα ανάσχεσης της ανεργίας με δεδομένη την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και την πλήρη υποβάθμιση του ΣΕΠΕ.

Η διαπίστωση ότι 600 εκατ., που δόθηκαν ως «ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας» μέσω της παρακράτησης του 2% του μισθού από όλους τους εργαζόμενους στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν έφθασαν ποτέ στον ΟΑΕΔ και δεν διατέθηκαν ποτέ για τους ανέργους, όπως αποκαλύφθηκε από τη διοίκηση του ΟΑΕΔ, αποτελεί ακόμα μια “κοροϊδία» της κυβέρνησης και ένα ακόμα σκάνδαλο για το οποίο πρέπει να δοθούν εξηγήσεις. Έχει όμως και άλλες πλευρές, που εξηγούν και την κυβέρνητική σκοπιμότητα οι εισφορές για την ανεργία να καταλήγουν τελικά στα ταμεία των… δανειστών!

1. Το πολυδιαφημισμένο κυβερνητικό “εθνικό σχέδιο για την ανεργία”, που περιλαμβάνει περίπου 20 (παλαιά και νέα) προγράμματα προσωρινής απασχόλησης και ανάσχεσης της ανεργίας, και για το οποίο έχουν γίνει τρείς κεντρικές συσκέψεις (η μία με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού), για τα οποία διατίθενται 746.679.000 ευρώ και από τα οποία θα “ωφεληθούν” περισσότεροι από 600.000 άνεργοι, απλώς δεν υπάρχει! Και δεν υπάρχει γιατί τα προγράμματα αυτά ούτε στις προτεραιότητες των ανέργων (τα 3/4 των οποίων αφορούν τις ηλικίες 30-50 ετών) ανταποκρίνονται, ούτε είναι συνεδεδεμένα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Ακόμα και το χρηματοδοτικό σκέλος πάσχει. Όπως επισημαίνει και ο διοικητής του ΟΑΕΔ Ηλ. Κικίλιας, ο Οργανισμός επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό με 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ωστόσο το πρόβλημα της ανεργίας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και απαιτούνται επιπλέον πηγές χρηματοδότησης. Μάλιστα σημειώνει ότι χρειάζεται επανασχεδιασμός των προγραμμάτων, προσθέτοντας ότι σημειώθηκε δραματική μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τον Οργανισμό το 2012, το έτος, δηλαδή, κατά το οποίο η ανεργία «γιγαντώθηκε»!

Συγκεκριμένα, η συνολική κρατική επιχορήγηση ανήλθε σε 455 εκατ. ευρώ για το 2009, 901 εκατ. ευρώ για το 2010, 1.010 εκατ. ευρώ για το 2011 και 650 εκατ. ευρώ για το 2012. “Πεταμένα λεφτά” σε “άδειο τσουβάλι”.

2. Τα προγράμματα για την ανεργία αποτελούν αποσπασματικές πολιτικές και “πεταμένα λεφτά” σε “άδειο τσουβάλι”, όπως εξηγούν στην “Αυγή” της Κυριακής παρατηρητές των εξελίξεων στην αγορά εργασίας και κυρίως όπως αυτή διαμορφώνεται μετά τα αλλεπάλληλα μέτρα των διαδοχικών Μνημονίων. “Ουσιαστικά, ο φαύλος κύκλος της ανεργίας, πέρα από την όποια προσωρινή ανάσχεση που μπορούν να προσφέρουν χρηματοδοτήσεις και εξειδικευμένα προγράμματα, θα ανακυκλώνεται από την πλήρη απορρύθμιση και την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και δευτερευόντως από τη θεαματική υποβάθμιση του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) και την τραγική μείωση του προσωπικού που προβλέπει το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου Εργασίας, εξέλιξη που ευνοεί τη θεαματική αύξηση της ανασφάλιστης εργασίας, που αγγίζει το 30% και αφορά σχεδόν 80.000 εργαζόμενους που εργάζονται με “μαύρα”.

Όπως, τέλος, σημειώνουν, όλες οι παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις που στηρίζονται στη λογική μείωσης του εργασιακού κόστους, αντί να μειώσουν την ανεργία, συνεχώς την αυξάνουν, καθώς από το 9% το 2009 έφθασε επισήμως στο 27%. Και κυρίως η μείωση του κατώτατου μισθού, ειδικά των νέων κατά 32%, αντί να μειώσει το πρόβλημα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, εκτόξευσε, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία, την ανεργία στο 60% για τους νέους έως 25 ετών.