Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ

Η χώρα εντυπωσιάστηκε από μία ποινική καταδίκη στη βαρυτάτη των ποινών ενός πρώην δημόσιου λειτουργού. Εντυπωσιάστηκε η κοινωνία από τον ποινικό κολασμό του, που αποτελεί έσχατη τιμωρία για τον ίδιο, παραδειγματική αναφορά για τους επιχειρούντες ανάλογες πράξεις, νύν και μελλοντικούς συναδέλφους του. 

Η τιμωρία λειτουργεί ως εκδίκηση, ως κάθαρση, ως πρόληψη, ως φόβος; Πραγματικά δεν έχω καταλάβει σήμερα στα πολιτικά δρώμενα της χώρας πώς θα λειτουργήσει. Θα το δούμε.

Από την άλλη, δεν κατανοώ τη σχιζοφρενική μιντιακή υστερία, να επιχαίρεται από τη μία για την καταδίκη του εν λόγω, να αφουγκράζεται από την άλλη με οίκτο την πρώτη, δεύτερη, τρίτη βραδιά στο κελί του!! 

Όμως το ζητούμενο είναι άλλο και πιό σημαντικό: δεν επιτρέπεται να ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ στη συνευθύνη του δράστη η πολιτική εμπλοκή του ψηφοφόρου πολίτη που τον επέλεξε, τον ψήφισε, τον ανέδειξε. Οφείλουμε να διαπιστώνουμε, να διακρίνουμε, να αποδοκιμάζουμε, να καταψηφίζουμε. Η συνευθύνη μας είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Δεν γίνεται πάντα εκ των υστέρων να αυτοδιαψευδόμαστε. Δε γίνεται η πολιτική εμπλοκή μας να αποτελεί άλλοθι του τύπου, έτσι πιστέψαμε, μας κορόιδεψαν, τι να κάνουμε, ωχ αδελφέ. Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ της ευθύνης μας, αποτελεί την αιτία επαναλήψεων χειρότερων και καταστροφικών, κεκκαλυμμένων κάθε φορά για να πετύχουν το στόχο τους. 

Όμως θα πώ και τούτο. Στην απονεννοημένη αναφορά του καταδικασθέντος, περί τύψεων που θα ζώνουν τους κριτές του, οι κριτές του όφειλαν να μη σχολιάσουν. Το αντίθετο δείχνει εκδίκηση και υποκειμενική φόρτιση που οφείλει να μη χαρακτηρίζει τους κρίνοντες και απονέμοντες δικαιοσύνη.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ