ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΦΟΡΤΗΓΟΥ;
February 8, 2019
«ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ» ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΙΕΤΙΕΣ
February 11, 2019
Ο εργοδότης, στο πλαίσιο της άσκησης του διευθυντικού του δικαιώματος,
δύναται να καθορίζει τον τόπο παροχής εργασίας του μισθωτού.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η μετάθεση του μισθωτού πρέπει να αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της επιχείρησης.
Όταν η μετάθεση επιβάλλεται ως τιμωρία του εργαζομένου, γίνεται δηλαδή για λόγους εκδίκησης χωρίς να υπάρχει υπηρεσιακή ανάγκη, τότε θεωρείται ως μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, οπότε ο μισθωτός μπορεί είτε να αποδεχθεί την μετάθεση, άρα συνάπτεται σιωπηρά νέα σύμβαση τροποποίησης της αρχικής, η οποία είναι έγκυρη, εφόσον δεν αντίκειται σε απαγορευτική διάταξη του νόμου ή στα χρηστά ήθη, είτε να θεωρήσει τη μετάθεση αυτή ως καταγγελία της εργασιακής σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να απαιτήσει την καταβολή της αποζημίωσης που προβλέπεται από το ν. 2112/1920, είτε να εμμείνει στην προσφορά υπηρεσιών στον αρχικό τόπο εργασίας του, οπότε, εάν ο εργοδότης δεν αποδεχθεί αυτές, καθίσταται υπερήμερος περί την αποδοχή της εργασίας και οφείλει μισθούς υπερημερίας, είτε να παράσχει την εργασία του στο νέο τόπο εκφράζοντας την αντίδρασή του, προσφεύγοντας παράλληλα στο δικαστήριο ζητώντας να υποχρεωθεί ο εργοδότης του να τον απασχολεί στον αρχικό τόπο εργασίας.
