ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΑΔΕΙΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;

Είναι από τις πιο πρόσφατες αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αφορά τους εργαζόμενους με μειωμένο ωράριο εργασίας και το δικαίωμα τους σε ετήσια άδεια [Alexander Heimann και Konstantin Toltschin κατά Kaiser GmbH (Cases C-229/11 και C-230/11)]. Ειδικότερα, η εταιρεία απέλυσε τους εργαζόμενους στα τέλη του Ιουνίου και Αυγούστου 2009 αντίστοιχα, εξαιτίας των δύσκολων οικονομικών συνθηκών. Στην συνέχεια, βάσει ενός κοινωνικού σχεδίου ανάμεσα στην επιχείρηση και στο εργασιακό συμβούλιο οι συμβάσεις τους έγιναν μηδενικού χρόνου εργασίας για ένα έτος.  Σε αυτή την περίοδο, αφενός οι Heimann και Τoltschin δεν ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται, αφετέρου η εταιρεία να τους καταβάλει μισθό. Σε αντάλλαγμα λάμβαναν κρατικό επίδομα. Τότε οι Heimann και Τoltschin προσέφυγαν στο γερμανικό δικαστήριο ισχυριζόμενοι ότι είχαν δικαίωμα να λάβουν άδεια σε αυτό το διάστημα.  Η Kaiser, βέβαια, είχε αντίθετη άποψη.

Κατόπιν του προδικαστικού ερωτήματος που ετέθη, το ΔΕΚ αποφάσισε ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν αποκλείει εθνική νομοθεσία ή πρακτική όπως ένα κοινωνικό σχέδιο ανάμεσα στην επιχείρηση και στο εργασιακό συμβούλιο σύμφωνα με το οποίο η ετήσια άδεια με αποδοχές ενός εργαζομένου μειώνεται ανάλογα με τον μειωμένο χρόνο εργασίας ( ο κανόνας του pro rata temporis). Με άλλα λόγια,  η άδεια για αυτή την κατηγορία εργαζομένων πρέπει να υπολογίζεται με βάση τον χρόνο εργασίας. Σύμφωνα με την απόφαση, η κατάσταση ενός εργαζομένου με σχέση εργασίας μειωμένου χρόνου βάσει ενός κοινωνικού σχεδίου είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη ενός εργαζομένου που δεν μπορεί να εργαστεί εξαιτίας ασθένειας.