Διεθνή

Του Γιάννη Καρούζου, Δικηγόρου-Εργατολόγου

Το 2008 μετανάστευσαν περί τους 40.000 νέους, ενώ το 2017 το νούμερο εκτινάχθηκε στους 115.000

Μεταξύ των νέων μέτρων της κυβέρνησης των λαϊκιστών στην Ιταλία, υιοθετήθηκε το περίφημο «Νομοθετικό Διάταγμα της αξιοπρέπειας» που περιλαμβάνει διορθωτικές, ασθενικές παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις, σε μια αγορά εργασίας που δαμάζεται από την ανεργία (10,6%) και τη μεγάλη μετανάστευση των νέων στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Από το 2008 οι Ιταλοί εργαζόμενοι είναι κατά 3,8 εκατομμύρια λιγότεροι.

Σημειώθηκε μία ραγδαία ανάπτυξη της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου (735.000 περισσότερες από το 2008), των ανεξάρτητων υπηρεσιών. Ταυτόχρονα καταγράφεται η σημαντική διάσταση μεταξύ Κέντρου-Βορρά και Νότου, όπου στο Κέντρο-Βορρά αυξήθηκαν κατά 376.000 οι θέσεις εργασίας, ενώ στο φτωχό Νότο μειώθηκαν στους 262.000 εργαζόμενους.

Ταυτόχρονα, η μετανάστευση νέων στο εξωτερικό καταγράφει δυσθεώρητα μεγέθη. Το 2008 μετανάστευσαν περί τους 40.000 νέους, ενώ το 2017 το νούμερο εκτινάχθηκε στους 115.000! Το 2017 οι περισσότεροι από τους μισούς Ιταλοί που μετανάστευσαν στο εξωτερικό κατέχουν υψηλό τίτλο σπουδών: 33.000 με δίπλωμα και 28.000 με τουλάχιστον ένα πτυχίο.

Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της νέας κυβέρνησης λειτούργησαν αρνητικά για τις παραδοσιακές σχέσεις εργασίας στην Ιταλία, (συμβ. ορισμένου χρόνου, δανειζόμενο προσωπικό κλπ) που στα τελευταία χρόνια γνώρισαν ραγδαία αύξηση με πληθώρα διατάξεων να τις ρυθμίζουν. Οι εργασιακές αυτές σχέσεις κινούνται -κατά το πλείστον- σε μία γκρίζα ζώνη που λίγο συνδέεται με παραδοσιακούς κανόνες εργατικού δικαίου.

Από τον Ιούλιο μέχρι το Δεκέμβριο του 2018 προσλήφθηκε σε κανονικές εργασιακές σχέσεις, που διέπονται από πλήρη προστασία, μόλις το 8,5%. Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, που κυρίως συντόμευσε τη διάρκεια της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, προκάλεσε απώλεια θέσεων εργασίας κατά 40.000 εργαζόμενους που εργάζονταν με τέτοιες συμβάσεις, κυρίως με εταιρείες προσωρινής απασχόλησης.

Έτσι, συνέβη το κοινωνικό παράδοξο: να απωλέσουν την εργασία τους 40.000 εργαζόμενοι αυτής της κατηγορίας, φτηνού εργατικού προσωπικού, με την ταυτόχρονη επιλογή των εργοδοτών σε άλλες μορφές ελαστικής εργασίας κυρίως γκρίζας ζώνης ή τη διατήρηση των υφισταμένων συμβάσεων αορίστου χρόνου.

Πηγή: www.in.gr