Καλά, δεν ακούει, δε βλέπει, δεν καταλαβαίνει κανένας;
Τα κρούσματα αυτοκτονιών που μαστίζουν με αυξητικούς ρυθμούς την ελληνική κοινωνία ; Τους απεγνωσμένους ανέργους ; Τους απελπισμένους νέους, που δεν μπορούν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό ; (φανταστείτε ότι θεωρούμε τυχερούς, αυτούς που μπορούν και το κάνουν, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι αλήθεια αυτό θα σημάνει). Τις γυναίκες, που βιώνουν τη βία στην εργασία, στην οικογένεια; Το mobbing, που ακόμη παραμένει χωρίς νομοθετική ρύθμιση στην Ελλάδα, τη μόνη χώρα της Δυτικής Ευρώπης ;
Την κατεστραμμένη και ψυχολογικά από το Κράτος επιχειρηματικότητα, που αυτό (το Κράτος) συνεχίζει να διασύρει τους κατεστραμμένους και ψυχολογικά εκπρόσωπούς της στα δελτία ειδήσεων, για ανεξόφλητα δημόσια χρέη, προς άγρα εντυπώσεων επικοινωνιακής πολιτικής α(να)ποτελεσματικότητας; Ας ασχοληθείτε και με κάτι άλλο εκτός από τη διαχείριση της κρίσης.
Αξιοποιήστε νέους επιστήμονες, δικηγόρους, ψυχολόγους, αποφοίτους κοινωνικών επιστημών, που συσσωρεύονται στη λίστα των νέων ανέργων επιστημόνων, τοποθετώντας τους ανά ένα, δύο, τρία, δεκαπέντε, εκατό αστυνομικά τμήματα, Δημαρχεία, ή Επιθεωρήσεις Εργασίας, όπου, επιδοτούμενοι, θα παρέχουν ύψιστες κοινωνικές υπηρεσίες σε όλους τους “φορείς των προαναφερθέντων παθήσεων”. Διαπραγματευτείτε τα σχετικά κονδύλια ή αξιοποιήστε τα σχετικά ευρωπαϊκά προγράμματα για αμοιβόμενους με μπλοκάκι. Υπάρχουν. Βρείτε τα. Ενεργοποιήστε τα. Το οφείλετε.
Σκεφτείτε και κάτι άλλο πέρα από τους αριθμούς: ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ
Τελεία κ Παύλα
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ
