Το 1926 ο Henry Ford καθιέρωσε την πενθήμερη, 40ωρη εβδομάδα εργασίας. Ήταν μια επαναστατική κίνηση για την εποχή του: λιγότερες ώρες, περισσότερη παραγωγικότητα, καλύτερη ισορροπία για τους εργαζόμενους. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, αυτό το μοντέλο παραμένει ο “κανόνας” σε πολλές χώρες.
Όμως σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά, οι κοινωνικές επιταγές, απαιτήσεις, οι οικογενειακές ανάγκες και ο τρόπος ζωής μας δεν είναι ίδιος με την δεκαετία του ’20. Σήμερα αναδύεται μία νέα αναγκαιότητα: – Μείωση του καθιερωμένου ωραρίου ώστε να αντανακλά την αυξημένη παραγωγικότητα που προσφέρει η τεχνολογία. -Υβριδικές μορφές εργασίας που συνδυάζουν γραφείο και τηλεργασία. – Συμπεριληπτικότητα: γονείς με παιδιά, άνθρωποι που φροντίζουν υπερήλικους, εργαζόμενοι με κοινωνικές υποχρεώσεις.
Το 40ωρο του Ford ήταν μια επαναστατική απάντηση στις ανάγκες του 20ού αιώνα. Το δικό μας στοίχημα είναι να σχεδιάσουμε την εργασία του 21ου αιώνα: πιο ευέλικτη, πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη.
Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το 30ωρο, την τηλεργασία και τα νέα υβριδικά μοντέλα ως τον “νέο κανόνα”;
Η «Πιπεριά» είναι μια στήλη πιπεράτων σχολίων με καλή διάθεση. Οι συντάκτες των σχολίων δε συμπίπτουν πάντα με την ιδιοκτησία του blog.
