ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ;

Σημείωμα του Δικηγορικού Γραφείου Γιάννης Κ. Καρούζος & Συνεργάτες.

Μνημόνιο 3: υπάρχει η εξουσία στο Κράτος να θέσει σε αυτοδίκαιη αργία τον υπάλληλό του αποκλειστικά και μόνο επειδή το ίδιο (το Κράτος) του άσκησε μία πειθαρχική δίωξη!!!

Προσοχή, δεν απαιτείται οποιαδήποτε καταδίκη, όχι τελεσίδικη αλλά ούτε καν πρώτου βαθμού! Διότι, διαβάστε τη νέα περ. ε’ του σχετικού άρθρ. του Υπαλληλικού Κώδικα [103] : Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος που έχει παραπεμφθεί στο πειθαρχικό για τα παραπτώματα των περιπτώσεων α΄ (δλδ. άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος), γ΄ (δλδ. παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους), δ΄ (δλδ. απόκτηση οικονομικού οφέλους ή ανταλλάγματος προς όφελος του ιδίου του υπαλλήλου ή τρίτου προσώπου, κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή εξ αφορμής αυτών), ε΄ (δλδ. αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας), θ΄ (δλδ. σοβαρή απείθεια),  ι΄ (δλδ. αδικαιολόγητη αποχή από την εκτέλεση των καθηκόντων, ια΄ (δλδ. παραβίαση των υποχρεώσεων του άρθρου 27 του Υ.Κ., καθώς και η αδικαιολόγητη προτίμηση νεότερων υποθέσεων με παραμέληση παλαιότερων), ιδ΄ (δλδ. χρησιμοποίηση της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας ή πληροφοριών που κατέχει ο υπάλληλος λόγω της υπηρεσίας ή της θέσης του, για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων του ίδιου ή τρίτων προσώπων), ιη΄ (δλδ. άρνηση σύμπραξης, συνεργασίας, χορήγησης στοιχείων ή εγγράφων κατά τη διεξαγωγή έρευνας, επιθεώρησης ή ελέγχου από Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές, τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και τα ιδιαίτερα Σώματα και Υπηρεσίες Επιθεώρησης και Ελέγχου), κγ΄ (δλδ. φθορά λόγω ασυνήθιστης χρήσης, εγκατάλειψη ή παράνομη χρήση πράγματος το οποίο ανήκει στην υπηρεσία, κδ΄  (δλδ.  παράλειψη από τα πειθαρχικά όργανα δίωξης και τιμωρίας πειθαρχικού παραπτώματος, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 110 Υ.Κ.), κζ΄ (δλδ. μη τήρηση του ωραρίου από τον υπάλληλο και η παράλειψη του προϊσταμένου να ελέγχει την τήρησή του), κθ΄ (δλδ. τα ειδικά πειθαρχικά παραπτώματα που ορίζονται στο στοιχείο α’ της παραγράφου 4 του άρθρου 117 του παρόντος νόμου, δλδ. ανάρμοστη συμπεριφορά προς τους πολίτες, αδικαιολόγητη μη εξυπηρέτησή τους, μη έγκαιρη διεκπεραίωση των υποθέσεών τους, άρνηση συνεργασίας με τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.), παράλειψη ανάρτησης ή πλημμελής ανάρτηση πράξεων που προβλέπονται από την παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 3861/2010 και μη εφαρμογή των περί απλούστευσης των διαδικασιών και καταπολέμησης της γραφειοκρατίας διατάξεων) καθώς και για τα αντίστοιχα παραπτώματα που προβλέπονταν πριν την τροποποίηση του εν λόγω άρθρου από το Ν. 4057/2012, ήτοι όπως αυτά προβλέπονταν από το Ν. 3528/2007 και το Ν. 2683/1999! Η ευρύτητα των περιπτώσεων είναι προφανώς τεράστια, αλλά ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η πρόβλεψη ταυτόχρονης ισχύος των Ν. 2683/1999, 3528/2007 και 4057/2012, δηλαδή, των προηγούμενων διαδοχικά υπαλληλικών κωδίκων, ενώ ο ένας -υποτίθεται- ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ τον άλλον, η οποία είναι π ρ ω τ ο φ α ν ή ς στη νομοπαρασκευαστική μας ιστορία! 

Συνεπώς, η νέα εφιαλτική πραγματικότητα για το δημόσιο υπάλληλο, καφκικής εμπνεύσεως, αποπνέει φόβο και τρόμο. Όσο για το με ποτάμια μελάνης αναλυθέν στη διεθνή βιβλιογραφία, «τεκμήριο αθωότητας» του διωκομένου, το οποίο -υποτίθεται- ισχύει και στο δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, «πάει περίπατο», αφού ο υπάλληλος πλέον τεκμαίρεται ένοχος μέχρι να αποδειχθεί αθώος! Θεσμοθετείται δηλαδή για πρώτη φορά σε πολιτισμένη τουλάχιστον χώρα του 21^ου αιώνα το τεκμήριο της ενοχής.

Μόνο παράθυρο εξόδου από τον εφιάλτη, φαίνεται να είναι η πρόβλεψη για αίτηση αναστολής της θέσης σε αυτοδίκαιη αργία, που μπορεί να ασκήσει ο υπάλληλος οποτεδήποτε, ενώ μετά την πάροδο έτους από τη θέση σε αργία το πειθαρχικό συμβούλιο γνωμοδοτεί υποχρεωτικά σχετικά με την τυχόν συνδρομή λόγων που δεν καθιστούν αναγκαία την εξακολούθησή της. Σε κάθε περίπτωση ο υπάλληλος δύναται να προσφύγει και στο αρμόδιο δικαστήριο για να πετύχει την αναστολή της θέσης του σε αργία επικαλούμενος εξαιρετικούς λόγους δυσανάλογης βλάβης του από την άμεση θέση του σε αργία.