ΠΑΡΑΞΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συνειδητοποιώ την κατάσταση στην εκδοχή της αλήθειας:

διαχείριση κρίσης. Κρίσης πραγματικής, επίπλαστης, αληθινής, προσχηματικής, βιωματικής, ψευδεπίγραφης, όπως τη βιώνει κανείς. Σε αυτό πλέον συνίσταται ο ο πολιτικός χειρισμός. Στη διαχείριση. Όχι στην παραγωγή. Η τελευταία ως διαδικασία είναι πάντα αισιόδοξη. Παράγω κάτι το νέο: μία ιδέα, ένα προϊόν, μία υπηρεσία. Το νέο είναι από μόνο του αισιόδοξο. Παράγω όμως πολιτική είναι αυτό που λείπει. Τίποτα και κανείς δεν το πράττει.

Αποξενωμένοι οι έλληνες πολιτικοί από το αύριο, αδυνατούν να επεξεργαστούν νέες ιδέες, να προτείνουν νέα σχέδια πολιτικής, καθημερινής λειτουργίας του Κράτους. Οχυρωμένοι στο σύνθημα της κρίσης, αποκρύπτουν την ένδεια της δυνατότητάς τους  (λόγω απειρίας, λόγω έλλειψης προϋπηρεσίας, λόγω αποχής τους από τη βιωματική καθημερινότητα, λόγω της κοινωνικής τους αποξένωσης) να προτείνουν μέτρα, ιδέες, για κάτι το νέο που θα χρησιμεύσει στον πολίτη, που θα αλλάξει το παλαιό. Που θα του θυμίσει ότι αυτό το Κράτος είναι δίπλα του, που θα δώσει το χαμόγελο για το αύριο.

Αυτό λείπει: η παραγωγή πολιτικής εφαρμόσιμης, ρεαλιστικής και ελπιδοφόρας. Οι ευθύνες σε όσους δε θα το καταφέρουν θα είναι μεγάλες. Όσες εκείνων, που δημιούργησαν το διαχειρίσιμο “σήμερα”.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΣ