Η χορήγηση, εκ μέρους του εργοδότη, υπηρεσιακού οχήματος προς τον εργαζόμενο, για τη διευκόλυνση της εκτέλεσης των συμβατικών υποχρεώσεων του τελευταίου αποτελεί συχνή τακτική. Τίθεται, ωστόσο, το ερώτημα του εάν και κατά πόσο είναι σύννομη η τοποθέτηση συστημάτων γεωεντοπισμού (GPS) στα υπηρεσιακά οχήματα, λαμβανομένων υπόψιν τόσο του γεγονότος ότι η τοποθεσία του εργαζομένου συνιστά προσωπικό δεδομένο αυτού όσο και της ιδιαίτερης σημασίας που δίνεται από την νομοθεσία στην προστασία των προσωπικών δεδομένων.
Έτσι, η τοποθέτηση συστημάτων γεωεντοπισμού (GPS) στα υπηρεσιακά οχήματα των εξωτερικών πωλητών αποτελεί πρακτική που μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη μόνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, απαιτείται να υπάρχει τεκμηριωμένη επιχειρησιακή ανάγκη, όπως η ασφάλεια των οχημάτων, η προστασία της εταιρικής περιουσίας, η βελτιστοποίηση των διαδρομών ή η προστασία των μεταφερόμενων αγαθών. Παράλληλα, ο εργαζόμενος θα πρέπει να έχει προκαθορισμένα ραντεβού με συγκεκριμένους πελάτες και όχι τη δυνατότητα να οργανώνει μόνος του τις μετακινήσεις του. Επιπλέον, η χρήση του GPS πρέπει να είναι απολύτως αναγκαία και αναλογική προς τον σκοπό που επιδιώκει η επιχείρηση, χωρίς να υπάρχουν ηπιότερα μέσα επίτευξής του.
Ακόμη και όταν οι παραπάνω προϋποθέσεις πληρούνται, ο εργοδότης έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Οφείλει να ενημερώνει εκ των προτέρων και με σαφήνεια τους εργαζόμενους σχετικά με τον σκοπό, το είδος και τη διάρκεια τήρησης των δεδομένων, τα πρόσωπα που θα έχουν πρόσβαση σε αυτά, καθώς και τα δικαιώματα τους πρόσβασης και αντίρρησης. Επιπλέον, η λειτουργία του συστήματος GPS πρέπει να περιορίζεται αυστηρά εντός του ωραρίου εργασίας, ώστε να αποτρέπεται οποιαδήποτε καταγραφή εκτός εργασιακού χρόνου. Σημειώνεται ότι η συγκατάθεση του εργαζομένου δεν συνιστά επαρκή νομική βάση για την επεξεργασία αυτών των δεδομένων, λόγω της φύσης της εξαρτημένης εργασίας· εξαίρεση δε αποτελούν ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως είναι τα διευθυντικά στελέχη, όπου η εξάρτηση θεωρείται «χαλαρότερη».
Τέλος, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι οι συσκευές εντοπισμού θέσης οχημάτων δεν πρέπει να λειτουργούν ως μέσα παρακολούθησης του προσωπικού. Οι εργοδότες δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τις δυνατότητες του GPS για την επιτήρηση της συμπεριφοράς ή της θέσης των οδηγών, όπως για παράδειγμα μέσω ειδοποιήσεων υπερβολικής ταχύτητας. Ο σκοπός των συστημάτων αυτών πρέπει να παραμένει η διευκόλυνση των εργαζομένων κατά την εκτέλεση της διαδρομής – μέσω της ανάδειξης της ταχύτερης και ασφαλέστερης πορείας – και η συνολική βελτιστοποίηση των διαδρομών. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η τοποθέτηση συστημάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί σύννομη και θεμιτή.
Δικηγόρος Εργατολόγος
