Καταρχήν, η καταγγελία της σύμβασης εργασίας θεωρείται έγκυρη,
μόνο εφόσον καταβληθεί πλήρης η οφειλόμενη αποζημίωση στον απολυόμενο μισθωτό.
Σε περίπτωση, λοιπόν, ελλιπούς καταβολής του συνολικού ποσού της νόμιμης αποζημίωσης, η γενόμενη απόλυση θεωρείται άκυρη, ασχέτως μάλιστα του λόγου καταβολής της μειωμένης αποζημίωσης (π.χ. οικονομική αδυναμία του εργοδότη). Ο μισθωτός, θεωρώντας άκυρη την απόλυση, δικαιούται εντός αποκλειστικής τρίμηνης προθεσμίας, η οποία αρχίζει από την επόμενη ημέρα της απόλυσης, να ασκήσει αγωγή κατά του εργοδότη, αξιώνοντας μισθούς υπερημερίας.
Σε περίπτωση που ο μισθωτός επιθυμεί τη διεκδίκηση του υπόλοιπου ποσού της αποζημίωσης από απόλυσή του, είναι δυνατή η άσκηση αγωγής εντός αποσβεστικής εξάμηνης προθεσμίας, με την οποία αξιώνει τη συμπλήρωση της οφειλόμενης αποζημίωσης, παραιτούμενος παράλληλα από το δικαίωμα να προσβάλει το κύρος της απόλυσης. Αφετηρία για την έναρξη της προθεσμίας αποτελεί, είτε η ημέρα κατά την οποία κάθε απαίτηση κατέστη απαιτητή, στην περίπτωση της τμηματικής καταβολής της αποζημίωσης σε δόσεις, είτε η επομένη της απόλυσης, στην περίπτωση της απροειδοποίητης καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.
