Η καταβολή της αποζημίωσης απόλυσης συνιστά, μεταξύ άλλων, προϋπόθεση για την εγκυρότητα της απόλυσης εργαζομένου που έχει απασχοληθεί τουλάχιστον ένα έτος στην ίδια επιχείρηση. Η αποζημίωση απόλυσης οφείλεται πάντοτε – με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις – ακόμα και εάν η απόλυση λαμβάνει χώρα για λόγους που αφορούν στο πρόσωπο του εργαζομένου.
Έτσι, η αποζημίωση οφείλεται ακόμα και εάν η καταγγελία της σύμβασής του οφείλεται σε πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων του ή σε, εν γένει, αντισυμβατική συμπεριφορά του, όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή. Εξαιρετικά, η αποζημίωση δεν οφείλεται μόνο στην περίπτωση που ο εργαζόμενος σκοπίμως και κακοβούλως προσπαθεί να προκαλέσει την απόλυσή του, ώστε να λάβει την αποζημίωση, την οποία δεν θα δικαιούταν σε περίπτωση παραίτησης. Η διεκδίκηση της αποζημίωσης απόλυσης από τον εργαζόμενο, σε αυτή την περίπτωση, θα θεωρούταν καταχρηστική.
Επομένως, η αποζημίωση απόλυσης οφείλεται στον εργαζόμενο είτε η απόλυση λαμβάνει χώρα για λόγους που αφορούν στην επιχείρηση είτε για λόγους που αφορούν στον ίδιο τον εργαζόμενο· η μη εκτέλεση, με επιμέλεια, των συμβατικών υποχρεώσεων εκ μέρους του εργαζομένου δεν μπορεί να θεωρηθεί λόγος που απαλλάσσει τον εργοδότη από την υποχρέωσή του για την καταβολή αυτή. Μόνο εξαιρετικώς, στην περίπτωση που προκύπτει εμφανώς ότι ο εργαζόμενος προσπαθεί να προκαλέσει την απόλυσή του για να λάβει την αποζημίωση, η τελευταία δεν καταβάλλεται από τον εργοδότη.
Δικηγόρος Εργατολόγος
