ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ, ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Θετικό το πρόσημο –  τα πρώτα προβλήματα

Του Γιάννη Κ. Καρούζου Δικηγόρου – Εργατολόγου

Η κυβέρνηση με τους νόμους ν.4487/2017 και 4488/2017 έθεσε σε ισχύ σειρά διατάξεων που αποτελούν μέτρα προστασίας των εργαζομένων, κείμενα εκτός «μνημονιακής φιλοσοφίας», με θετικό -η αλήθεια- πρόσημο για τους εργαζόμενους, αδύναμα όμως συγκριτικά με την αναγκαιότητα μίας άλλης, εθνικής πολιτικής για το εργασιακό και τη διαχείριση του, που η Ελλάδα της κρίσης έχει επιτακτική ανάγκη σήμερα. Τα μέτρα, θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι δεν καλύπτουν κενό στην προστασία των εργαζομένων, αφού ούτως ή άλλως πολλά από αυτά τα είχε ήδη προβλέψει η νομολογία των ελληνικών εργατοδικείων, ενώ αν και θετικά στην έμπνευσή τους, στην πράξη νομίζω ότι δύσκολα θα λειτουργήσουν.

Έτσι, προβλέφθηκε διάταξη σύμφωνα με την οποία η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων από τον εργοδότη στον εργαζόμενο μπορεί να θεωρηθεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, με τη  δυνατότητα του εργαζόμενου να αποχωρήσει από την εργασία του και να διεκδικήσει την αποζημίωση της θεωρούμενης απόλυσής του, δικαστικά. Είναι σίγουρο όμως, ότι θα προκύψουν ζητήματα με τον όρο «αξιόλογη καθυστέρηση» και πότε αυτή συντρέχει. Χρήσιμο θα ήταν να προσδιοριστεί ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ώστε με ασφάλεια δικαίου ο εργαζόμενος να αποχωρήσει από την εργασία του, θεωρώντας ότι ο εργοδότης του «αξιόλογα καθυστερεί» στην εξόφλησή του. Ας φανταστούμε τι θα συμβεί αν στην επ’αύριον διαπιστωθεί ότι η καθυστέρηση εξόφλησής του δεν ήταν «αξιόλογη»: ο ίδιος θα έχει αποχωρήσει από την εργασία του, θα έχει απωλέσει την αποζημίωση απόλυσής του, ενώ θα αναγκαστεί να επιστρέψει και το επίδομα ανεργίας που θα έχει στο μεταξύ λάβει, αφού σχετικώς κάτι τέτοιο προβλέπεται (δηλαδή η δυνατότητα του αποχωρούντος εργαζόμενου να λαμβάνει επίδομα ανεργίας μετά την αποχώρησή του στην περίπτωση αυτή από την εργασία του). Χρήσιμο επίσης να καταγραφεί ότι η επιδότηση ανεργίας στον εργαζόμενο δε θα συντρέξει, αν ο εργαζόμενος δεν πληροί τις γενικότερες προϋποθέσεις υπαγωγής του στην επιδότηση ανεργίας.

Περαιτέρω, θεσπίστηκε και η υποχρέωση του εργοδότη να ανακοινώνει εντός τετραημέρου από την ημέρα της οικειοθελούς αποχώρησης τον εργαζόμενο, ότι προέβη ο πρώτος στην αναγγελία της αποχώρησής του στον ΟΑΕΔ. Το μέτρο αυτό, εξόχως γραφειοκρατικό, δεν καλύπτει κανένα κενό προστασίας του εργαζόμενου, αφού ο εργαζόμενος μπορούσε κάτι τέτοιο να το πληροφορηθεί από τις Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ. Μάλιστα, για την ασφάλεια του εργοδότη, πρίν την ενημέρωση του εργαζόμενου για κάτι τέτοιο, θα πρέπει ο ίδιος -κατά την άποψή μου- να έχει αποστείλει ένα πρώτο εξώδικο ζητώντας από τον εργαζόμενο να του εξηγήσει την απουσία του από την εργασία, προτού αυτήν θεωρήσει ως οικειοθελή αποχώρησή του.

Τέλος, μέτρο ενισχυτικό της εργασίας, είναι και η επιχορηγούμενη από τον ΟΑΕΔ ένταξη στην επιχείρηση όσων απασχολούνται με μπλοκάκι. Εδώ δε θα αναφέρω τη σπανιότητα των περιπτώσεων εταιρειών που να μην έχουν προβεί στο τελευταίο τρίμηνο σε μειώσεις προσωπικού κλπ, ώστε αυτές μόνο να ενταχθούν στο πρόγραμμα, αλλά το μέγα ζήτημα που θα προκύψει στην λήξη του προγράμματος : Τι θα συμβεί αν καταβληθεί αποζημίωση απόλυσης στον εργαζόμενο η οποία θα υπολογιστεί με βάση την 18μηνη διάρκεια του προγράμματος επιδότησης ως προϋπηρεσία και ο τελευταίος προσφύγει δικαστικά ζητώντας να συνυπολογιστεί η παρασχεθείσα υπό τις ίδιες συνθήκες απασχόλησή του ως συνολική προϋπηρεσία για τον υπολογισμό της αποζημίωσης απόλυσης του; Άκυρες απολύσεις, δικαστικές επιπλοκές, υπέρογκα κόστη.

Ας τα λάβουν υπόψη όλα αυτά οι αρμόδιοι με την παράκληση να ενεργήσουν άμεσα.