Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 16 του Ν. 3896/2010,
η εργαζόμενη που έχει λάβει την εκάστοτε ισχύουσα άδεια μητρότητας ή την ειδική εξάμηνη άδεια προστασίας μητρότητας, δικαιούται, μετά το πέρας των αδειών αυτών, να επιστρέφει στη θέση εργασίας της ή σε ισοδύναμη θέση, με όχι λιγότερο ευνοϊκούς όρους και συνθήκες και να επωφεληθεί από οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την οποία θα εδικαιούτο κατά την απουσία της.
Ειδικότερα, κατά την ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, δεν επιτρέπεται να προκαλείται υλική ή ηθική βλάβη στο μισθωτό, πολύ περισσότερο σε μισθωτή που προστατεύεται λόγω μητρότητας, κατά παράβαση διατάξεως νόμου ή της ατομικής συμβάσεως εργασίας ή κατά καταχρηστική άσκησης δικαιώματος κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ, δηλαδή κατά προφανή υπέρβαση των ορίων που επιβάλλονται από την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή από τον κοινωνικό ή οικονομικό σκοπό του δικαιώματος.
Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας. Επομένως, η εργαζόμενη μητέρα, εφόσον δεν αποδέχεται τη μεταβολή, δύναται είτε να θεωρήσει την μονομερή βλαπτική μεταβολή ως καταγγελία από την πλευρά του εργοδότη και να αποχωρήσει, αξιώνοντας συγχρόνως την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης απόλυσης είτε να εμμείνει στην τήρηση των συμβατικών όρων, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σύμφωνα με τους πριν από τη μεταβολή όρους, οπότε η μη αποδοχή τους από τον εργοδότη τον καθιστά υπερήμερο και άρα οφείλει μισθούς υπερημερίας. Σε κάθε περίπτωση, δύναται να αξιώσει την χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
